Anne Şiiri - Mustafa Şirin Lahumeyan

Koynumda bir tutam gül kurusu,al yanaklı
Sinemde cennet ki,cehennemden ateşli
Sırdaşı,amonyak kokulu gecelerimin
Ve hasret,yaralı ceylan kalbi gibi yüreğimde....

Toprak kokulu ellerin tüttü burnuma anne! !
Ve yolların,üzerine düşüp sana doğru süründüğüm
Özlüyorum anne saçlarımı okşayışını
Özlüyorum,suya yağmur gibi bakışını

Annem,merhamet fırtınası gözlerini
Ve şefkat tarlası yüzünü özledim
Sonra bahar kokulu nefesini
Mayhoş tebessümünü özledim anne

Yine çatladı dudaklarım
Oğlum demene,yavrum demene hasret
Kuruyorum anne bir güneşin gölgesinde
Güneşin gölgesi olurmu Anne! !

Ölmek gurbetmiş Anne
Gurbette yaşamak,yaşamak arası birşeymiş...
Ahh,yüzünü bir görsem,uzansam dizleirne bir kere
Ahh,dizlerini özledim,kollarını,beni kucaklamanı özledim Anne! !

Anne hani ben hiç ağlamazdımya
Hani yanağımdan hiç yaş inmezdi
Şimdi bahar yağmurları gibiyim
Sereserpe ve serserice ağlıyorum Anne! !

Düşleirmizi hatırla anne,gülüşlerimizi
Ki,pervasızca ve gamsız gülüşleirmizi
Ve ellerini uzat doya doya öpeyim
Anne,ellerini özledim,neşeni,neşemizi özledim

Ne garip şeymiş anne özlemek,
Tuz içip susamak,güneş tutup yanmak
Garipsemek,saatleri,günleri
Ne garip şeymiş

Sanki gök daralmış ve ben küçülmüşüm,küçücülmüşüm
Ağladıkca büyüyormuşum,süründükce dal budak sarıyormuşum
Meğer özlemmiş kıvılcımım Anne! ! !
Bir tutam karanlık,bir ıslık,az buçuk hasret,yakamozmuş yüreğime
Ve tuz olmuş yollar kanayan yaralarıma Anne! !

GÜL SENDE, GÜLÜMSENDE,GÜLÜMSE.....