Ağlarım Şiiri - Mustafa Şirin Lahumeyan

Akşam olur, gün dolanır akrebin arkasına
Buruk yüreğimi alır çekilirim hazin kuytulara
Gece yol bulur, arşın politikalarına düşer
Ay parçası yara yüreğimi arza düşer

Mahzunluk mu, sessizlik mi, yoksa dilsizlik mi bilmem
Halime avutmadan ve avutmadan gönlümü
Beni yakar avuçlarına kapkaranlık bir gecenin
Bak yine bir bahane buldum ağlamaya
Göz bebeğim ağladıkça şairim şairsem ağlarım……

Gökyüzü çekili gözlerinden bir bakış kaçarda
Perde perde iniverir ufkuma
Sonra tutunur kirpik uçlarım
Buğulanır gözlerim, dolarım, bir acayiplik……

Ellerin düşer gözlerime,
Bembeyaz ve papatya kokulu ellerin
Kendimden çaldığım sevdayı kondurup dudaklarına
Islak ve tuzlu bir gül veririm
Ağlarım, gül bakarım güle bakar ağlarım

Oldum olası beni tutan mevsim göçer
Göçer rüya gibi bir alem başım üstüne
Düştü gördüm, sahilde bir karanfil başını sevdaya vurdurmuş
Düşte gördüm, bir sevda karanfile vurulmuş
İçim içime düşer birden, bakışların gelir geçer yüreğimden
Bakışlarına bakar ağlarım, ağladıkça bakarım bakışına

Aklıma gelen, ilk kırmızı giyişidir yanaklarının
Grubu kıskandıran tüm asiliğiyle
Yüreğimin çalkalanmasıdır, Akdeniz’in çalkalandığı gibi
Batan gün gibi oturmandır yüreğime
Ve ilk ağlamamdır senin için
Senden sevginden ağlamam
Hasret iç ateşi olup düğümlenir boğazıma
Soluk alamam, sesini duymaktır
Özlem mi, uyukladığım düşlerim bilir
Başında, sonunda ve orta yerinde dahi
Visal aklına kapılan düşlerim
Ağlarım ilk yazda bulutların yere ağ bağladığı gibi
Düşünle düşüpte
Ağlarım, ağlarım..

Keşke gök mavi olmasa
Su ıslak gül kırmızı olmasa, ben ağlamadıkça
Ben ağlasam, sen gülsen
Ben ağlasam, sen özlesen beni
Olurda bir gün seni ağlarken görsem
KEŞKE BEN ÖLSEM BEN ÖLSEM………………..!