Anne Şiiri - Mehmet Akif Bağcı

Ninnilerin ilk şarkılarım oldu.
Kucağında dindi hıçkırıklarım.
Toprağı ilk seninle kazdım.
Sen saksımızı dolduruyor,
Ben başıma savuruyordum.
İlk duamı sen öğrettin,
minik ellerimi açtırıp Mevla’ya.
Senden öğrendim,
dolunayı, zühre yıldızını,
ayın hâlesini.
Karakışın on, zemherinin kırk çektiğini.
İyi ki varsın anne!

Ve ben anne;
Yorganımı kafama çekip
ilk türküyü sana söyledim.
İlk şiirimi sana okudum
Lise ikide.
Keşke ilk sevdiğimi de
sana söyleseydim anne.

Yüreğine koydun
ele avuca sığmaz
İpe sapa gelmezlerimi…
Sende saklı
bütün bilinmezlerim.
Sen bir sırsın anne!

Can oldun,
düştüğüm girdaplarda.
Liman oldun,
vurgun yediğim zamanlarda.
Anladım sonunda…
İlk ve son aşkımsın… Anne.