Anne Şiiri - Ali Özer

Anne,bırakma bu güçsüz zayıf bedeni.
Nasıl dayanırım, senin yokluğuna.
Sokaklar o kadar soğuk ve acımasız ki,
Bırakma ne olur umutsuzluk pençesine.

Sen, yüceler yücesinden bana bir meleksin,
Cennet bahçesinin kokusu, varlığımın sebebi,
Merhametin, sevginin mabedi.
Daha neyim olacaksın anne, çok şeyimsin.

Düşün, kendindeki bütün güzellikleri.
Benim için çektiğin acıları düşün,
Bırakma yarı yolda, bu işin,
Kutlu bir yola gider anne.

Sende olan, hak katından bir zerre,
Unutmaya gör, bir kere,
Davacı olurum, o yerde.
Bırakma ne olur, umutsuzluk pençesine.

Cihana gelmiş ve gelecek ne varsa,
doğacak sende, bu zamanda,
Atma beni, çıkılmaz kuyulara,
Anla! Ben, Yûsuf değilim anne.