Anne-2 Şiiri - İlyas Ayyıldız

Kendisi titrerken şol karakışta,
Yavrusu için çırpınır fedakar Anne.
Yeniden aşık olur ona her bakışta,
Sevdası hiç bitmez, sevdakar Anne.

Ana kucağı rahattır kuş tüyü yastıktan,
Yavrusunu doyurur, kendi ölsede açlıktan,
Daha zor bir meslek yoktur dünyada analıktan,
Saçını süpürge eyler vefakar Anne.

Dokuz ay bir canı taşır zayıf bedeninde,
Asla şikayet etmez, memnundur yinede,
Çünkü cennet vardır ananın çektiği çilede,
Rahat yüzü göremez cefakar Anne.

Kundak semboldür, sevgiyle sarar bitanesini,
Esen yelden bile kıskanır ciğerparesini,
Onunla ağlar, onunla bulur neşesini,
Her anını yavruları için yaşar Anne.

Evlat büyür gelişir, kocaman olur,
Yaşı ilerler, evlenir çocukları olur,
Ama ana için hep o küçük çocuktur,
İlahi bir mirastır, yadigar Anne.

Hikmetle söyler her ne getirse dile,
Asla terketmez seni, herkes terketse bile,
Ne yalan bilir, ne yanlış, nede hile,
Her zaman sığınaktır sadık yar Anne.

İncitmez mübarek elleri, nasırla dolsada,
Bıkıp usanmaz, söylenmez, aşırı yorulsada,
Düşünmez affeder evlat çok zalim olsada,
Yüreğinde engin bir merhamet var Anne.

Meşhur darb-ı meseldir, ana taçtır taç başta,
Evlat ona muhtaçtır her zaman ve her yaşta,
Şifa olur dertlere anne, evlada her sarılışta,
Ne olur bir kez daha bizi şefkatle sar Anne.

Allah cenneti koymuş ayağının altına,
Kendi rısasını denk saymış onun rızasına,
Gel ey kardeş dikkat eyle ananın hakkına,
Sen cehenneme gidersen çok ağlar Anne.

Sevdalı sevdalı bakar her daim ardından,
Hiçbir tat üstün değildir annenin tadından,
Bize can verir hülasa kendi canından,
Daima canlıdır ruh dünyası, hayattar Anne.