Anne 2 Şiiri - Emine Güllüoğlu

ANNE
Yokluğun beni hırçınlaştırdı anne?
Senin için o artık yok dediler.
Bunu söylemek ne kadar kolaymış biliyor musun anne?
Ama benim içimdeki acıyı kimseler anlayamadı.
Anlayamazlar da anne
Çünkü onların çocukları yanlarındaydı.
Biliyor musun ağlayamıyorum da anne
Çünkü kimsenin bana acımasını istemiyorum.
Karanlık çökünce aydınlık günüme
Sadece yastığım şahit oluyor gözyaşlarıma
Bana sarılan kol, kanat.
Geceler çok uzun biliyor musun anne?
Sensiz geçmek bilmiyor saatler.
Sensizliğe dayanmak çok zor,
Yokluğun beni hırçınlaştırdı anne
Çünkü seni çok özlüyorum
Kokunu, kollarının sıcaklığını, ninnilerini
Şefkatle yavrum diyen sesini özlüyorum anne.
Sensizlik ne kadar acı biliyor musun?
Yüreğim yanıyor anne
Hiçbir şey senin sıcaklığını vermiyor
Çünkü sen beni sevginle ısıtıyordun anne
Hiçbir sevgi senin sevginin yerini tutmuyor
Sen, sevgini yüreğinle sunuyordun anne
Sensizlik çok acı içim yanıyor.
Zalimler, vicdansızlar acımadılar anne
Sen ölmedin biliyorum yaşıyorsun.
Ama ölüden ne farkın var anne
Babam ölünce seni de gelin ettiler.
Seni elimden aldılar, gurbet ellere saldılar
Yaşarken bizi ölüme mahkûm ettiler.
Sensizliğe dayanmak çok zor anne
Biliyor musun sensizlik ne kadar acı
Yüzüm gülse de İçim kan ağlıyor anne.