Anne Şiiri - Sefer Kurt

Sessiz çığlıklar atıyorum bu koca şehirde
Sana içimden mektuplar yazıyorum anne
Kör kuyulara atılmış mahpus edilmişim yaban ellerde
Her gün özleminle yanıp tutuşuyorum anne

Zaman akıp giderken durmuyor hiç saniyeler
O güneş inan hiç yakmıyor yanan yüreğimdir anne
Yağmur yağsa da önemi yok gözümden eksik olmuyor seller
Zaman akıp giderken hasretinle ömrüm bitiyor anne

Boş boş bakıyorum dünyaya hiç bir şey zevk vermiyor
Gözlerim görse de kulağım duysa da sensiz tat alamıyorum anne
Hayat öyle acımasız ki aldığım nefesi boğazıma tıkıyor
Sevginden, şefkatinden, gülen yüzünden mahrum bıraktı anne

Biraz çocukluğa inelim sıcak ekmeğe taze tereyağı sürerdin
O sıcak ekmekten, taze tereyağından dünyada bulunmuyor anne
Gece biraz üzerim açılsa kalkar önce öper sonra örterdin
Dünyada o sevginden şefkatinden güzeli bulunmuyor anne

Oy benim çileli güzel annem söyle biz kadere mi yenildik
Ne olur yalvarırım bana hakkını helal et anne
Ne olduğunu anlamadan hayatın çarklarına takıldık
Sen üzülme sen ağlama ben aşlarım sen rahat uyu anne