Yoruldum Anne Şiiri - Yasemin Güven

Anne küçük kızın büyüdü kırıla kırıla öğrendi hayatı
Hayatı öğrendide bir insanların yalan yüzünü öğrenemedi
Neden anne yalnız bıraktın tutmadın ellerimi
Biliyormusun kaç kere düştüm uçurumun kenarından

Şimdi hayatım darma dağın toparlayamıyorum
Hangi ucunu tutsam elimde kalıyor annem
Teselli verecek kimsem kalmamış şu hayatta
Bir annem var diyordum oda yalan olmuş bende

Yoruldum anne ne feryadımı duydun nede attığım çığlıklarımı
Herşeyime tulağını kapattın duymak istemedin
Herkes tamdı da bir benmi eksik kaldım sana
Anne bir yavrusunu yok sayar mı unutur mu

Gece boyu döktüğüm gözyaşımın sebebi sensin
Kırıldıysam senin yokluğun umarsızlığın kırdı en çokda
Şimdi ben kimden hesap sorayım kimden ahımı alayım
Daha çocukken yaşattın yokluğunu işledin beynime

Ben istemedim doğmayı bu yalan dünyaya gelmeyi
Beni rabbim sana emanet kılmışdı sen yok saydın
Söyle şimdi hangimiz alacaklıyız hangimiz borçlu
Düştüğümde yanımda olmayanın kalktığımda da yanımda olmasın..

Bir gün selam okunursa ağlama yavrum diye
Kendini paralama yerden yere vurma sakın
Yavrum diye parçalama gün yüzü görmedi deme
Çünkü o gün yüzümü el birliğiyle çaldınız benden..