Anne Şiiri - Arıkan Akar

Varlığım sana dönüşmüş anne
Hangi lügata sığar
Benim için uykusuz kaldığın akşamlar
O akşamlar ki
Soyunur giysilerinden ağır ağır
Bir erdem oluverir yıldızlaşan özlemim

Usulca senden ayrıldım
Şimdi ise bir gök yolcusuyum sana
Dök beyaz saçlarını avuçlarıma
Bu sefer dayanabilirim ellerime bakmaya

Sen herkes değilsin
Onlar yazgılarını gizlediler benden
Sen ise açtın pencereni her gün
Bana ve kendine
Dinledin kalbimi
O kesintisiz sessizliği
Ermişlerin dinlercesine

Biz acıdan doğduk anne
Erken ayrıldık
Geç kaldık yeryüzünün sevincine
Bütün anlattığın masallar boşuna mıydı?
Var olabilir miyiz onlarsız?

Bilirim yine de umudunu
Binlerce kök salarak
Kavrayarak hayatı derinden
Ve ortasında geçerek acının

Senle ben dönüyoruz etrafımızda
Ve sonra daraladıkça daralıyor ateşten çember
Toplayıp bir yumak gibi uzatır alevi
Öylesine tutkulu dönüyoruz
Tüm herşeyi unutmak için
Baş dönmelerimizle

Anne..
Sana hiçbir zaman söyleyememenin acısıyla söylüyorum
Seni Seviyorum!
Tüm geçmişimizin güzel olacağı umudu kadar
Bana döktüğün göz yaşların kadar seviyorum