Anne Şiiri - Ali Borabey

Seni ne kadar sevdiğimi şöyle açıklayabilirim sana
Her gece yastığa kafamı koyduğum da
kendi ölümümü değil de
senin ölümünü düşünüp ağladım desem.
Sana hiç dert, hüzün , yoksulluk, acı , savaş , hüzün , olmayan bir gün yaşatsam. Mümkün olsaydı yapmazmıydı yavrun senin için ölmezmiydi oğlun. Sana sorsalar yok derdin değil mi anne. Ah anam ah bir dertli kendini bilrsin değil mi ? Oysa senin derdin bile beni ağlatmaya üzmeye yeterdi bilmez miydin. Ben sana layık bir evlat olamadım belki ama anne ben çok savaştım. Elinini sıcak sudan soğuk suya değmemesi için. Ama olmadı be anne. Hep bir musibet ile karşılaştım. Ya ayağım kırıldı çalışırken ya kolum ya da dizim. Ana ben ailem için yaşadım hep. Tek dileğim bir aile olabilmekti. Saygılı sevgili şefkatli bir aile sıcaklığı. Olmadı be anne . Sen babamla ayrıldıktan sonra hepten dağıldık. Tüm kardeşler farklı şehirler de farklı hayatlar da farklı mücadeler verdi. Ben ise şuan sadece bugüne kadar hayal ettiğim o aile sıcaklığını belki evlenirsem olabileceğine inanıyorum. Anne ben kimseyi suçlamıyorum. Belki çok sevdin beni ama göremedim. Hissedemedim o şefkati anne. Bunları sen üzül diye yazmıyorum. Sakın okuyup da üzülme. Sevgi neydi anne bana öğretmediğin bir kelime saygı neydi anne bana hiç bahsetmedin. Anne ben bunları bilmez iken seni çok sevdim. Anam dedim canım dedim herşeyim dedim. Belki dile fazla getiremedim ama ben seni çok sevdim annem çok sevdim. Çocukken çok üzülürdüm çok ağlardım sen görmezdin. Gizlice yapardım bir başıma kaldığım da ağlardım. Sonraları büyüdüm sevilmediğimi istenilmediğimi fark ettiğimden bu yanadır duygu muygu kalmadı ben de duygularımı da mı sen öldürdün anne . Sen beni hiç sevdiğini söylemedin veya ben hatırlamıyorum anne. Babam da hiç seviyorum demedi bana anne. Çalıştıysak iyiydik babamızın gözünde çalışmasak valizimiz atılırdı kapının önüne. Herşey paramıydı ? Biz mi sizi yoksa siz mi bizi bakmanız lazımdı anne. Ben hala bunu çözemedim. Aile olmadan nasıl yaşanır anne büyüğümüz olmadan nasıl hayatla başa çıkılır baba öğretmediniz. Babam en ufak anlaşılmamazlıkda beddualar savurdu bize. Yoksa o yüzden midir işimiz rast gitmez anne. Tek ihtiyacım olan hayır duan dı. Onu bile çok gördünüz bize. Bazı anneleri babaları görüyorum da evlatlarının üzerine titriyor onlara birer kol kanat oluyor. Benim kanatlamı kırdınız baba. Bizi yaşarken öksüz yetim bıraktınız.