Kendimi bildiğimde, bir sen vardın çevremde,
Dünya korkunç göründü, küçücük penceremde,
Tutunacak dost eli tutmak istediğimde,
Hep yalnız bıraktın, elimi tutmadın anne.
Herkese kucak açtın, bir beni istemedin,
Takılıp düşsen bile, bunu benden bilirdin,
Sırf doğurdun diye, bende hak iddia ettin,
Herkesi severdin de beni sevmedin anne.
Ak desem kara dedin, karaya da ak dedin,
Benim her yaptığımı her zaman küçümsedin,
Ne yaptıysam olmadı, her şeyi sen bilirdin,
Her işime karıştın, beni mahvettin anne.
Üzerimde yok hakkın, zararın bini geçti,
İsteğim biraz sevgi, biraz saygı görmekti,
Hakkım helal değildir, artık iş işten geçti,
Keşke seni görmesem, tanımasaydım anne,
Anneler, insanlara gönderilmiş melekti,
Anne olmak her şeyden fedakârlık etmekti,
Ömür boyu bitmeyen sorumluluk gerekti,
Doğurmak yetmezdi, emeksiz olunmaz anne.
Hülya Sevinç
Kayıt Tarihi : 24.2.2024 13:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne babaya ve çocuklarımıza ne kadar kızsak, hak etmediklerini düşünsek de yardım istediklerinde yardım ediyoruz. En azından ben de böyle oluyor
Annem geçen ay vefat etti. Son bir yılını ağır felçli ve yüzde yüz yatağa bağımlı geçirdi. Benden yardım istediler ve son bir yılın 9 ayın da kendisine ben baktım. Elimden geleni en iyi şekilde yaptığımı düşünüyorum.
Annem 2 kere felç geçirdi ikisinde de ben ilgilendim. Hatta bu süreler öncesinde kendisi ile görüşmüyorduk.
Annemin her zaman çocuğu değil annesi gibiydim. Onun bana hakkı geçmemiştir ancak benim onun üzerinde çok hakkım vardır. Bu da normal anne çocuk ilişkisine ters bir durumdur.
Yani benim anne şiirim de böyle
TÜM YORUMLAR (9)