Anne Şiiri - Kamil Çakır

Ne zaman bir yalnızlık çöküverse yâdıma
Hatıraların koşar gizlice imdadıma
Sanadır ilk yürüyüş, ilk kelimem sen olur
Sensiz kurulan cümle manadan yoksun olur
Evladım deyişinde âb-ı hayât dokusu
Şefkatin kundağımdır, nefesin gül kokusu
Zemheri ayazında yaz gibidir kucağın
Cennet bahçelerinden bir bahçedir ocağın
Kaç gece nöbet tuttun, yavrun uyusun diye
Sen bizlere lütufsun, cennet sana hediye
Bazen hıçkırık olur sızlarsın sol yanımda
Özlemin bir dağ olur, dolaşırsın kanımda
Bazen deruni beste gönlümün tellerinde
Meryem’in kokusu var kınalı ellerinde
Sesinin titreyişi yüreğime dokunur
Küllenmiş anılarda ninnilerin okunur
Her ayrılış kar gibi eritir yüreğini
Saray sofralarına değişmem çöreğini
Seni tarif imkânsız sığmazsın hecelere
Merhametin devadır, kandilsin gecelere
O siyah saçlarında yıldızlar tane tane
Umutlarım yeşerir dualarında anne.

Kamil Çakır
Hazan Şiirlerim kitabından