Anne-1- Şiiri - Birol Çelik

Bebektik
Haberimiz yoktu olup bitenden
Sevinçten
hüzünden
El üstünde tutulur
beşiklerde sallanırdık
Biz ağlardık
anamız ağlardı
Biz gülerdik
anamız yine ağlardı
Biz uyuduğumuzda uyurdu
Uyandığımızda o
çoktan uyanmış olurdu
Bizim elimiz acırdı
onun yüreği
Bizim gözümüz dolardı
onun gözbebeği
Saatin tik taklarıyla geçti zaman
Büyüdük
büyülendik
Yalancı bahçelerde aradık mutluluğu
Mutluluk yanımızdaydı oysaki
Bilemedik
göremedik
Bir tatlı buse konduramadık
yanaklarına
Bir çiçek alamadık
Mutluyduk belki ama
Mutlumusun diye hiç
sormadık
Gülüşlerimizle büyütürdü çiçeklerini
Gülüşler çiçeklere
su olurdu
Bizim haberimiz yoktu
Onun dünyası bizdik oysaki
Hayalleri biz
umutları biz
Bilmem ki
bize değer verene
biz niçin değer vermedik
Kaç kere yıktım hayal dünyanı
Kaç kere zincir vurdum ümitlerine
Kaç kere gönderdim sevinçlerini
Gözyaşlarının içinde
bir bilinmezliğe
Şimdi gelsem yanına
sarılsam ellerine
sarsam yüreğini Affedersin beni değilmi ANNE

(seni seviyorum… ne olur affet Anne)