Annam yok ki Şiiri - Navruz Kaplan

Annam yok ki yüreğim yanıktır
Bak çizgi oluştu yüzümde bakın
Yetim kaldım ben burda yanlızım
Yaşlanmıştı annam beni tanırdı

Annama alışmak bıraz zor oldu
Beynim durdu sen gidince alıştım
Annanın yerini kimse doldurmaz
Yaşlandı anacığım ben kırmadım ki

Hatırımdan çıkmadın ki hiç zaman
Sana kıyamam ki yaptığım yetmez
Annalar evliya dır çocukları köledir
Kırma sen annanı gülmez ki yüzün

Senin başarın değil anan duvacı
Anna büyük sırtın gelmez ki yere
Unutanlar oldu çocuk gülme ki evde
Kırma sen annanı baba da sırada

Navruz güldü çocuklar güldürdü
Arar sorar her çocuğu bir başka
Ağlatmadım ben babamı annamı
Canıma gelse oğul kızıma vererim