Anna dediğin zaman? * Şiiri - Navruz Kaplan

Gece çok karanlık sabahı bekliyorum
Değiştim burada sabahlar geç oluyor
Senin yanında rahat ilk defa yatıyorum
Anna alıştım sana kalacağım yanında

Beni salma gidiyim burası vatanımdır
Çekilmiyor ki gurbet alıştım ben buraya
Gözyaşımı göstermem gizli saklıyorum
Sakın beni bırakma bırakırsan gülecem

Yüreğim orta yerden çatlamış senin için
Seni gördüğüm zaman ağlamayı unutum
Bağ bahçede bizleri sen nasıl büyütün ki
Güneş vurardı sana sandın o an gölgeydi

Unutamam anamı çok zorluklar çekmişsin
Başak yapardın anna sen babanı doyurdun
Gurbet bana zor geldi sayende gitmeyecem
Sen benim güneşimsin sana ben sarılacam

Ellerin toprak kokar bizi nasıl büğütün
Mevsim kış yaz olsada üzerimizi kapatın
Ben bu yaban illere bir köle mi gelmişim
Senden ayrılmam ana hiç boşa yalvarma

Mutluyum yanında beni boşa gönderme
Rüyalarım seninle karşımda dur kokluyum
İyimisin sen anam beni korkutma sakın
Hastayım deme anna sana bakacağım

Sana öyle alıştım kovsanda ben gidemem
Senin kokun içimde yanında ben rahatım
Sevginle ben büyüdüm çocuklarım da seni
Annam dediğim zaman ağzımda dılim şişti