Afa Gerek Yok Şiiri - Navruz Kaplan

Etirafta çok döndüm usanmadım ki
Delimi bu adam mevlana olmuş
Gölgemle yürüdüm tepemde güneş
Geleceyim bir gün af dilemeye

Gözümün üstünde ay gibi kaşım
Ne olur hiç sorma gözüm görmedi
Suçlu kim dir umurumda deyil
Sakladım ne varsa yazdım deftere

Afa gerek yok ki yarısı benim
Bitmezki onlar eskiden kaldı
Şimdi çok büyüdü kaçmasın ki
Doymadan giderse af edemem ki

Adı aşk sevgiyle komşudur
Alır verir ayırlmazlar konuşur
Tutarsa kim onu yanında kalır
Yok deme gülüyor adı sevgidir

Bana hiç sormadı evden birisi
Yüklediler ne var ne yok hepisi
Yoruldum kalmadı o takat bende
Size gelmek zordur yolda kalırım

O kadar ağladım yaş yok ki bende
Ne olur birazcık bende dinleseniz
Vurmakla eline ne geçecek bilemem
Yer kalmadı benim her yerim çürük

Ben geliyorum sabırım burda tükendi
Vursanız kapıdan dönmem geriye
İster beni vurun isterseniz kovun
Sizi seviyorum ben hakımı alırım