Anmasam Yanarım Sevgilimi

Nere istikamet diye gösterdiğin nokta
Duramaz koşarım unutulsam dahi yokta
Terk-i diyar doğduğum, büyüdüğüm ilimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Beyhude tepinir ağyar boşluğu oyarak
Vehim toplu halatı ilim diye koyarak
Dimağımda acziyet, arar iken ilimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Aralarken ardını ruhumdaki tüllerin
Korktum incitirsem efendisini güllerin
Sakındım ondan gayrı kelimeden dilimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Kabzederken âdemi güttüğü çirkin adet
Tebessümle yardı karanlığı asr-ı sadet
Tarih-i beşerin en müstesna bir dilimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Bir hamlık iliklendi yakama her şey yarım
Mukteziyse şayet bulurum hem sırtlanırım
Semayı ebede yol eden ipek kilimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Topladın mahlukatı birde erittin bir bir
Anladık adem imiş meğer âdeme kibir
Senden öğrendik ey yâr tevazu ve hilimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Visale iştiyake yok bir his cihanda eş
Paklamayı su yakmayı unuttu hep ateş
Keser nefesimi senden firakın milimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Uzak düştük gül kokan nefesinden sıcacık
Bilinmeze fırlattı bizi küstah mancınık
Zamanın betondan kara yüzünün silimi
Anmasam bir an bile yanarım sevgilimi

Bir gün mutlak giyeceğim sükût yüklü yelek
Sonsuz menzile davet karşımda memur melek
Vakit geldi diye çalacak elbet zilimi
Anmasam işte o an yanarım sevgilimi..