Anlıyor işte Şiiri - Yusuf Çiçek

Velhâsıl anlatmakdan da
Anlaşılmaktan da yoruldu bu beden
Eriyorum yavaş yavaş ölmeden.

Öyle bir özlem dolu saatler
Vuruyor ki zamanıma
Depremin enkaz ında kalmış gibi ellerim.

Ne anlatabiliyorum bir dosta
Nede silip atabiliyorum
Başlı başına
Nasıl bir sevda bu
Çakıl taşları gibi dağılmakta.

Düşünüyorum tartıyorum kendimi
Dikenli diyorum o yollar
Gül kokuları esiyor
Bana uzak olan diyarlar dan
Yine sana yürüyorum
Eski kunduralarımla.

Gözlerinin içine
Kaç gece câdır kurdum bilemezsin
Güneş doğardı sonra gözlerime
Yine de tüm ümitlerimle
Sana uyanırdım
Dermanım sen olmadığını bile bile
Ve ahmakça .