Anlayanım Yok Şiiri - Güven Tekin

İyi gibiyim, varım ama yokum artık, Yoruldum, bu hayattan artık,
Yaşamak gelmiyor, içimden artık,
Gözyaşlarım, durmuyor artık.

Beni anlar dediğim insanlar, en derin yaraları açtılar.
Yaptığım, her işe bir kusur buldular.
Garip geldim, garip gıdecem,bu dünyadan.

Defalarca, yalan söylüyorum, iyiyim diye.
Aslında kendimi ve soranları kandırmaktı.
Yada, sadece kendimi kandırıyordum.
Son nefesini veren, hasta gibi yaşamaya çalışıyorum.

Para,mal, mülk, umurumda değil ki benim.
Biraz şevkat, birazda sevgiye, ihtiyacım var.
Ne sevgiyi, nede şevkat,verecek doğru insan çıktı karşıma.
Umudum, hayellerim, virane şehir gibi.

Yazmakta işe yaramıyor, yaralarım kanıyor.
Yok bir pansuman yapacak, yürekten kimse.
Kırılan umutlarım, yeşerir mi tekrar?
Benide seven olurmu? bu çıkmaz sokaklarda.

Elimi tutan olurmu? sonsuza kadar sevgiyle.
Solan güller,tekrar açıp yeşermiyorsa.
Solan ömrümde, artık yeşermeyecek, gülmeyecek.
Yinede, bir umutla bekliyorum, bir umut diyorum.