Bu insanları anlamakta zorluk çekiyorum...
Neden gören gözlerini kör, duyan kulaklarını sağır, düşünen beyinlerini mankurt yapmayı bu kadar kolay kabullenebilirler ki?
Onurlu bir insan hayatından sefihlik süzgecini kaldırıp, iğrenç bir cerahatin, vücutlarını baştan aşağı zehirlemesine, “neme lâzımcılık türevi” tavrı ile izin vermeleri; kabul edilebilirlilik sınırlarının kat be kat üzerinde, hayvanî içgüdülere egemenlik veren bir davranış biçimi değildir de nedir?
Ortak duygularla hareket etmekle, “oryantal bir zekâ” ya boyun eğip, tıpkı Karagöz-Hacivat gölge oyununda olduğu gibi; çubuğun ucundaki “hayâl figüranları” nı oynamak arasındaki büyük farkı ve zıtlığı –nüans değil asla! - algılayamamak, insan kimliğini taşıyanlar için nasıl mümkün olabilmektedir?
Oysa, bakın şair ne güzel söylemiş:
İnsan denmez; bir avuç yal için sürünene,
İnsan denmez; sesimden ürküp dev görünene,
İnsan denmez; göz yaşı döküp ter dökmeyene,
İnsan denmez; hedefi görüp diz çökmeyene! ..
İnsan ve hayvanı birbirinden ayıran en önemli ve belki de yegâne faktör; insan beyninin fonksiyonlarından biri olan ve “akıl” olarak adlandırdığımız mekânizma değil midir?
İnsiyakî hareketler, refleks... gibi kavramlar ortak kavramlardır belki ama “doğrudan içgüdü ile davranış biçimi”, hayvanî bir olgu değil midir?
O halde neden bir takım “insanlarımız” ısrarla “içgüdü” lerini kullanarak koyunlaşmayı tercih ederler de, en kıymetli değerleri olan akıllarını kullanmazlar?
“Ortak duygularla bir araya gelmek” demek, tamamen sosyetik, ahlâkî ve uygar bir davranış biçimini ifade eder...
Bu, sıradan bir kabul olmayıp, insan olmanın önemli bir kuralıdır!
Ulusların oluşması, farklı edebiyat görüşlerinin ortaya çıkmasıyla birlikte oluşan mahfiller, farklı ekonomik doktrinler etrafındaki kümeleşmeler hep bu “gerekliliğin” bir sonucu değil midir?
Her neyse! ..
Çok şey yazılıp çok şey söylenebilir bu konuda...
Aslında, şu küçük dünyamız içindeki cüceleşmeydi beni şaşırtan ve bu cüceleşmeyle birlikte doğumu gerçekleşen ilâhe’ nin çirkin suratıydı gördüğüm...
İnsanımızı anlamakta güçlük çekiyorum!
---ATA / Anlayana sivri...
Ahmet Turan AltunsuKayıt Tarihi : 3.3.2005 11:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Turan Bey,
Onuru için yaşayanların varlığı, belki örnek olur anlayamadığımız 'insan'lara..Saygılar...
İnsan denmez bir avuç yol için sürünene
İnsan denmez sesinden ürküp dev görünene
İnsan denmez iltifat, iltizam edenlere
İnsan denmez yenilen ve önde gidenlere
İnsan denmez gözyaşı döküp ter dökmeyene
İnsan denmez hedefi görüp diz çökmeyene
Ben şuheda nesliyim, başkaya varmaz dilim
Belki mağrurum ama, asla mey'us değilim
İhanet oyununda, peşrev çekenler bu kez
Bilsinler ki bu toprak, hainleri hiç sevmez!
TÜM YORUMLAR (6)