Anlayamıyorum Şiiri - Harun Talha Ozsoy

yalınayak yürümeye başladığım bu yoldan
artık ayağın değil de kabının manalandırıldığı
bir yola doğru evrilen yaşamımdan dizelerime dökülen sözcüklerin şiir olarak adlandırılması…

anlayamıyorum…
insana değil de kumaş parçalarına değer veren
bu varlıkların hayatındaki anlam arayışı da ne?

anlayamıyorum…
bu varlıkların ruhu müntehalarına sirayet eden
bu materyalist algılayış da ne?

anlayamıyorum…
kumaş kalitesinin paha biçilemez olduğu
ama insan kalitesinin zerre etmediği
bu varlıkların mal, mülk tutkusu da ne?

anlayamıyorum…
ölene kadar biriktirme hırsıyla yaşayıp
ölüm geldikten sonra kapıya, anca 3 metre bez götürebilen
bu varlıkların servet aşkı da ne?

anlayamıyorum…
Allah’ı topluluklarda kullanıp
yapayalnızken onu hatrına bile getirmeyen
bu varlıkların riyakarlığı da ne?

anlayamadım…
anlayamıyorum…
anlayamayacağım…

anladığım tek şey bu dünya denen “iki kapılı han”da
doğru bildiğin mefhumların arkasından korkmadan, çekinmeden
asla geri adım atmadan ve taviz vermeden
gitmek, gitmek, gitmek.

ve yalnız o’na güvenmek çünkü

“O kendisine güvenenleri sever” (Ali İmran/159)