Anlayamazsın Şiiri - Berdan Doğu

Göle savurdum küflenen hasretimi
İçimde nasıl biriktin anlayamazsın
Huzuru andırıyor gözlerin
Rastlayınca efsunlu gözlerine
Tuna nehri gibi eriyip aktığımı
Bir bakışınla anlayamazsın

Ömrümün en güzel hazinesiydi ellerin
Öyle zarif, avcumun içinde küçülen
Ruhumun derinliklerinde büyüyen
Gönlümü aydınlatan o eşsiz lambanın
Tutunca ellerini,içimi nasıl aydınlattığını
Bir tutuşunla anlayamazsın

Ne kadar çok benzer papatlayar sana
Hasretin bağrımı deşince ,
Sen koksun diye soldurduğum,
Özleminin en çok yorduğu zamanlarda,
Teselliyi bulduğum papatyalara,
Papatya diyip geçme,
Onların sana ne kadar benzediğini,
Anlayamazsın

Dudaklarının kıvrımında hayat buldum
Dudaklarını kıvrınca anlayamazsın
Masum bir çocuğa dönüştüm yanındayken
Karşındayken yavaş yavaş  eridim
Beni nasıl erittiğini
Aynaya bakınca anlayamazsın
Bunları anlattım,anlamazsın
Sen hiç bir zaman beni,anlayamazsın