Yeryüzü ne ummanlar görmüş ve solumuştu,
Nefes can içinde candı, şehir hissiyatı gün be gün
Canı ırak eylemişti Şems ve Mevlânâ, özün közünde
Yananlar bunlardı, nefs, sofrada oruç eylerken
Sessiz odalarda iki umman buluşur ve içini dökerlerdi
Dökülen ten cenderesinin kırıntıları değil
Belki fikir sancıları, belki vecdin koridordaki şahlanışı
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta