Anlatılmaz Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

ne kadar çok ağlayabildiğimi öğrendim,
bu elleri tuttuğumda,
rengine bakmadım,
biçimiydi benim canımı parçalayan...
büyük olduğuna bu kadar utanmadım avuçlarımın hiç,
sıcaklık veremediğim parmaklar mahvetti beni...
insanların fazlaya meyline kahrettim,
muhtaç olunanı çöpe atanlara da lanet....
hayvanları bile beslemeyi becerirken,
insanlığımızı başka yüreklere gitmesin diye
sanki rafa kaldırmışız....
her canın zor zamanı vardır
ama
bu anlatılmaz bir derinlikte...