Açlığımı toprakla yatıştırdım
Geceyi, gündüzü karıştırdım
Kendimi aç susuzluğa alıştırdım
Ama onu yokluğa alıştıramadım
Senelerce hep yatak yaptım otları
Anlatamadım açlığımı karnı toklara
Alıştıramadım sevdiğimi yokluklara
Ben zaten alışmıştım yoksulluklara
Yastık yaptım, buz gibi taşları
Laf anlatamadım o vefasızlara
Görmedi kimse özümden akan yaşları
Acırdım açlığıma rağmen karnı açlara
Anlatamadım dertsizlere derdimi
Anlatamadım kaderimi sevdiğimi
Anlatamadım yemeyip, yedireceğimi
Anlatamadım uğrunda ölebileceğimi
Yorgan yaptım o karanlık geceleri
Hep yanımdan gelip geçti niceleri
Uzaktan bakanlar, sandılar sanki deli
Sağolsun sonunda sahip çıktı bir veli
Kınamayın dostlar bunların hepsini yaşadım
Bu çileleri nasıl yaşadığıma ben de şaşardım
O günler geldikçe usuma şükrederim Rabb’ime
Rabb’im kimseyi muhtaç etmesin namertlerine
25.10.2000-16.37
Bayram TuncaKayıt Tarihi : 17.12.2000 13:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!