Anlatacaklarım Uzun Şiiri - Burak Güven

Anlatacaklarım uzun.
Ayaküstü konuşulamayacak kadar uzun.
O sırma saçlarınla meşk edebilsin diye gözlerim,
Aştığım dağlar kadar ağır,
Geçtiğim kilometrelerce yol kadar uzun.

Tozpembe masallara alışkın kulaklarına
Duyuramıyorum sesimi.
Sudan çıkmış zavallı bir balık gibi
Çırpınıyorum karşında.
Ve sen, beni dinlemiyorsun.

Eğer böyle olmasaydı,
Yani dünya dönmüyor ve
Boynuzunda takılı bir ineğin,
Yüz seksen dereceye tekabül etmiyor
İç açıları üçgenin,
Dahası, tamamen alaşağı oluyor tüm fizik kuralları
Ve sen beni dinliyorsun.
Eğer böyle olsaydı
Eminim severdin beni.

Belki de son kez temas edecekti
Fersiz gözlerim şiir gözlerine,
Ama sen bakmıyorsun bana.
Sonsuzlukla katlanıyor hasretim.
Sevgilim!
Üzülüyorum, böyle yapma.

Mazinin güzel hatrına binaen
Küçük bir elvedayı bile çok görüp,
Dönüp ardına gidiyorsun ya,
Güle güle git.
Bir tek inci bile düşürme gözlerinden.
Arkada kalanı da düşünme.
Keza, arkada kimsecikler kalmıyor.
Güzel bir kitapta okudum,
“Aşağılık insanoğlu, her şeye alışıyor.”

Anlatacaklarım uzun.
Memleketimin ormanları kadar güzel,
Çocuklar kadar neşeli,
Aşk kadar acı.
Sen nerden çıktın yabancı?
Gözlerini hiç kaçırmadan dinliyorsun beni.