Anlatabiliyor muyum? Şiiri - Okan Çil

Eskidekileri duyumsamak için
karıştırmaya başldım eskidekileri,
yazılarımı, resimleri...

Saçımın dağınık olması kimin umrunda
verdiğim pozlar,
iç çekişlerim; ya da
yazmaya çalıştığım duygularım,
terkettikler,
terkedilişlerim kimin umrunda...

Yağmurun her damlasından
pay alabilme bencilliğiyle
başladığım işler,
aynı bencilliği
bir otobüs durağında
bırakmanın verdiği huzur...
Ve diğer paradokslu günler...
İstemsiz bir özlem beliriyor
o günlere,
nedenin bilmediğim bir özlem.

'Gürül gürül bir dünya' diyor ya A. Arif.
Kendimi bu gürültünün içinde
bir sessizlik kabul etmişimdir hep.
Sessizliğin en sesli parçası olsam bile...

Ne zaman yazmaya koyulsam
filozofça bir büyüklüğe kapılırım
kendimce.
Oysa; çoğu zaman karıştırırım
miyopla hipermetrobu...

'Neden? ' diye sormayın
bir anlaşılma çabasıdır benimkisi.
Yazılarım,
içlenmelerim,
görünüşüm bazen,
yaşamım yani...
başlı başına bir anlatma çabasıdır
anlatamadıklarımı,
kendimi,
kısacası hayatımı,
hayatım kabul ettiğim değerleri...