Anlat Gönlüm Şiiri - Celal Bahar

Ey gönlüm,
Anlatamadığın her ne varsa sakınma söyle.
Aşk Yaradan'dan armağan,
Mahzun durma öyle,
Yandığın bir karakaş,
Bir ela göz mü ki utanırsın,
Sevdiğinde Yaradan'ı görür de ancak O'nu tanırsın...

Ey gönlüm,
İçin her ne ise dışın da o olsun.
Bırak yalanı dolanı,
Ancak kalbinde olanla doğrusun.
Unutma;
Öyle bir an gelir ki,
Konuşmak istesen de tutulursun.
Gün gelir toprak olur da, herkes gibi unutulursun.

Bilirsin;
Nice sevdalar var söylenmeden biten,
Yürekle birlikte toprağa karışıp giden,
Haykır gönlüm, haykır ki kâinat şahidin olsun,
Sesin kulakları inletsin de aklın kalbine uysun...

Yoksa ne bu aşkı bilmeyenler gelip sana sorar,
Ne de bilenler; yaşadığın bu sevdayı hayra yorar.
Sanırlar ki sen bir kuru tenin derdindesin,
Bilmezler ki Rab‘ den gelen can varken,
Topraktan gelen teni, bu gönül neylesin...

Anlat o halde gönlüm;
Ben onun derinlerini, en derinlerini gördüm de,
Gözlerinden yüreğine düşerken,
Daha ilk anda öldüm de,
O yürekte yeniden yeşerip nasıl can bulduğunu anlat,
Gerçek aşkı bilmeyenler anlamasa da heyhat!
Sen susma, ısrarla, inatla, tekrar tekrar anlat...