Anlat Bana Şiiri - Celal Altuntaş

Bir gün oturalım uzun uzun konuşalım senle,
Evet, yalnızca sen ve ben
Sen anlat ben dinleyeyim, ben anlatayım sen dinle,
Ama önce sen anlat,
Gözlerimin içine bak ve anlat,
Nasıl sevmedin beni?

Evet bundan bahset yavaşça, sessizce,
Ama nasıl başlayacağını bilemeden cümleye,
Önce büyük harfler sonra küçükler dolansın diline,
Narin kelimeler seç, yerlerine usulca koy,
Kelimeleri bırakacağın kalbim hassas, kırılgan,

Sonra bir sigara yak, en dumanlısından,
Öyle çek ki içine,
Kalbin dayanmayıp acısından, haykırsın en yürekli olanından,
Sevmedim işte seni,
Sevmedim ela gözlerini,
sevmedim saramadığım tenini
Sevmediğim için hiç tutmadım ellerini,

Dur! Yavaş, daha çok var geceye,
Bitirme hemen, ne kendini, ne beni, ne de sözlerini,
Unuttun mu? Yavaş yavaş…
İncitmeden anlat, kırmadan anlat,
Malum sensiz yüreğim hassas, kırılgan,

Bahaneler yarat bana havan, sudan,
Sonra hatayı bende ara, ama inandır beni buna,
Zaten bilirsin, her şeyimle inanırım ben sana,
Bu kadar mı zor beni niçin sevmediğin anlatmak
Oysa ne kadar kolay sevmiştim seni,
Bir pazar günü gözlerine bakarak,

Saat geç oldu,
Hava mı karardı ne?
Bu gecede ay yok yine,
Karanlık bir günün ardından, karanlık bir gece,
Olsun en azından yıldızlar dizilmiş cümle cümle,
Bugün duyduklarımdan daha güzel bence,
Onlar eşlik eder bana yürüdüğüm sahilde,

Ayrılma vakti geldi çattı artık bana,
Aldığım kelimeler ağır, yolum uzun, gönül heybem boş,
Arkamı dönüp giderken birden dur de,
Ne olur dur,
Gitme, kal bir süre,
Tekrar albeni karşına, ama bu sefer daha farklı,
Önce ellerimden tut sıkıca yalnız hiç bırakma,
Sonra gözlerimin beşiğine bırak göz bebeklerini,
Yüzünde minik bir tebessüm taneciği ile
Bir çırpıda söyleyiver aşkınla yanan yüreğime;
Seni seviyorum de…