Özlemlerim anlatılmaz,
Anlatsam da anlayamazsın.
Sen bana, İstanbul’u anlat.
Buram buram boğaz koksun,
Burnumu sızlatan,
kokusunu anlat.
Anlat bana,
Hasreti,
ve kavuşmayı yare,
yanmasın yüreğim boş yere,
dermansız aşkları anlat.
Anlat memleketi,
Taşını, toprağını,
yaylalarını,
ve ılgıt ılgıt esen rüzgârını,
kınalı kuzularını,
aşıklarını anlat.
Anlat bana, taze incirleri,
Mis kokulu kızıl gülleri,
kınalı elleri,
fesleğenleri.
Çeşme başında şakıyan, güzelleri anlat.
Bana, baharı anlat,
Yüreğimin kurşuna dizildiği,
ikindi vakitlerini,
Ak denizi,
Ege’yi, sevgiyi,
Ve güneşin batışını Marmaris’ ten.
Anlat bana,
karlar altındaki
yol geçmez köyleri,
vurgun yemiş yürekleri,
çardaklardaki hapis gözleri.
Ben dinlerim bıkmadan,
Geçelim Uniri meydanından,
Özlem kokan yüreğimizle,
Yeter ki sen anlat.
27.3.2007 / Bükreş - Romanya
Sami GökKayıt Tarihi : 24.2.2013 02:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Romanya'da olduğum sırada Türkiye'den gelen bir arkadaşımla yaptığımız konuşmadan sonra yazdığım bir şiirdi.
TÜM YORUMLAR (3)