Anlaşılmaz Aydınlar Şiiri - Mesut Özünlü

Hayat bir anlık
Ama yüzyıllardır birbiriyle kavgalı
Işıkla karanlık
Ve insanlar üç kısım
Aydınlar, ayılanlar
Bir de gözleri açık mışıl mışıl uyuyanlar

Her aydın bir oyunbozandır
Sevilmez pek katranımsı gecelerde
Çünkü aydınlatır
Arar, bulur, araştırır
Karanlığa alışkın gözlere çoğu zaman
Dokunur, rahatsızlık verir, kamaştırır

O aydındır, aydınlıktır
Çaredir, mumdur, çıradır
Ağlayana mendil, mazlumlara dildir
Çöllere Dicle, kuraklığa Fırat’tır
Avrupa’ya Tuna, Afrika’ya Nil’dir
Kâh Biruni kâh Sokrat’tır
Almandır, Çinlidir, Arabidir
Karanlık çağı kapatan
Aristo’dur, Farabi’dir
Yıldız odur, ışık odur, kandil odur
O Dekart’tır, Kant’tır, Galilo’dur…

Yitirilmeden bir değerin
Kıymetini kim anlar
Gündüz anlaşılmaz
Zira karanlıkların
Görünmeyen güneşidir aydınlar