yaşadığım bir mevsim
Sensiz bir mevsimdi yaşadığım, dünya karanlık çöldü,
Sahrada dolaşırken kalbim buz tutmuştu,
Tabiatım kuru soluktu gülüşüm, ah dı dudağımda gözümde gözyaşı,
Umut göğümde binlerce parlak yıldız parlak ve güzel,
Hepsi de kara bir denizde boğulmuşlar,
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta