Biliyorum, yine anlaşılmayacak.
Bir uçurum kenarında duran yaşlarım,
Hayat, tüm ihtişamıyla darbelerken ürkek ruhumu,
Yapayalnız kalmışken, hayattaki tek umidim olan bir kafeste,
Bildim artık hiç kimse, ruhuna bir yudum su serpmeyecek.
Acıların, yakarışların, benden öte olan benliğimin,
Ötelerimde, beni öldürüyor olması,
Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Devamını Oku
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta