Biliyorum, yine anlaşılmayacak.
Bir uçurum kenarında duran yaşlarım,
Hayat, tüm ihtişamıyla darbelerken ürkek ruhumu,
Yapayalnız kalmışken, hayattaki tek umidim olan bir kafeste,
Bildim artık hiç kimse, ruhuna bir yudum su serpmeyecek.
Acıların, yakarışların, benden öte olan benliğimin,
Ötelerimde, beni öldürüyor olması,