Cevat Çeştepe - Anlaşılamamak Şiiri - An ...

O gün … saat. 16.50
Defalarca çaldı cep telefonu … Arayan gene oydu… Israrla arıyordu … Ya gene 'haftaya bugün’ kesinlikle ödemek üzere borç isteyecek ya da karşısında oturup saatlerce konuşacak., artık ezberlettiği sorunlarını dinletecek ya da ikisini birden yapacaktı … Kararlıydı., telefonu açmayacaktı… Nasılsa yarın bir yolunu bulup yakalar ve ‘dün çok aradım seni ama ulaşamadım’ demeden başlardı sil baştan anlatmaya… İşte gene arıyordu…

Ertesi gün…
Hayret., dün akşamdan bu saate kadar hiç aramamıştı… Tarifsiz bir alışkanlıkla gözü sıkça çalmayan cep telefonuna takılıyor ve sonra da telefonu elinin tersiyle masanın ortasına itiyordu…

Telefon çaldığında…