Anlaşılamamak Şiiri - Cevat Çeştepe

O gün … saat. 16.50
Defalarca çaldı cep telefonu … Arayan gene oydu… Israrla arıyordu … Ya gene 'haftaya bugün’ kesinlikle ödemek üzere borç isteyecek ya da karşısında oturup saatlerce konuşacak., artık ezberlettiği sorunlarını dinletecek ya da ikisini birden yapacaktı … Kararlıydı., telefonu açmayacaktı… Nasılsa yarın bir yolunu bulup yakalar ve ‘dün çok aradım seni ama ulaşamadım’ demeden başlardı sil baştan anlatmaya… İşte gene arıyordu…

Ertesi gün…
Hayret., dün akşamdan bu saate kadar hiç aramamıştı… Tarifsiz bir alışkanlıkla gözü sıkça çalmayan cep telefonuna takılıyor ve sonra da telefonu elinin tersiyle masanın ortasına itiyordu…

Telefon çaldığında…
Nihayet telefon çalmıştı… Oturduğu koltuktan telaşla kalkıp masadaki telefonu aldı… Ama arayan o değildi… Onunla aynı binada oturan ortak arkadaşıydı… Açtı telefonu…
--- Duymadın mı … O dün akşam intihar etmiş… Benim de şimdi haberim oldu…Kapıcı kapıya bıraktığı gazeteler ve ekmek iki gündür alınmayınca şüphelenip yedek anahtarla kapıyı açınca görmüş… Saat beş gibiydi silah sesine benzer bir ses duymuştum ama ne bileyim…Şimdi savcı orada., doktor rapor yazıyor…

Telefonu kapattıktan sonra…
Yatağının kenarına oturdu., bir sigara yaktı … “O son aradığında açıverseydim telefonu belki bir şey söyleyecek., gelmek isteyecekti... Belki de yaşıyor olacaktı şimdi” diye düşündü… Boğazı düğümlendi., sigarayı söndürdü… Komodinin üstündeki teybin düğmesine bastı… İçindeki kasette 'anlaşılamamak' kaldığı yerden çalmaya devam etti... Yatağa uzandı., gözlerini kapadı…

Doktor raporunda son cümle…
... Maktulün dünkü saat itibariyle 17.00 civarında kalbine sıktığı bir tek kurşunla intihar ettiği anlaşılmıştır... İş bu rapor…
.
Cevat Çeştepe