Anlasak Şiiri - Mustafa Kemal Özdemir

Gunahim tovbe eder
Zulmü acziz birakir
Kalemim tovbe eder bi care
Tutanin zulmune tutsak
Durmadan feryat figan
Aglasak...

Kalbimin attığı yerden
Ve karanlik gecelerden
Gecerek yardan ve serden
Güneşin ilk ışığından
Bilenin bildigi seyden
Saklasak...

İşte başlangıcı sonsuzluğun
Dogumum mùsebbibîdir ölümün
Nice bitmez yaranin kaynağı
İşte sonsuz denilen sonlar var
Bil ki elbet her seyin bir sonu var
Anlasak...

Zikreder her canlı sessizliği
Anarak işlenir âşıklık dile
Doğa sessizliğe âşık
Bense sensizliğe âşık
Bu ne hicran ki kavuşmak bile
Hep yasak...

Yine yorgunluğum üstümde
Batıdan doğsa güneş batcak yine de
Ey Ölüm! Gelde dogur sonsuzluğa
Sonra sarsin beni toprak babam
Koparıp sonra ateslerde beni
Daģ lasak...