Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
HER NE KADAR HICRAN İÇERSEDE GÜZEL BİR ŞİİR OLMUŞ, SİZİ KUTLARIM. KELMİNİZ DAİM OLSUN. BİLAL ESEN
Sizsiz bir edebiyat ve şiir düşünemiyorum.Tanrı sizi ve sizin gibi yetişen edebiyatçıları başımızdan eksik etmesin.Bakülü oluşunuz ve bu kültürü özümsemeniz de ayrı bir güzellik...
elin oğlu böyle eder işte adamı gördün mü((
hoş bir serzenişti, bacımın yüreğine saglık, kalemin daim ilhamın bol olsun
selam ve dua ile..
Çok ince ruhluyum,ucadır başım
Laleler,çiçekler benim sırdaşım
Olsa da dünyada bin arkadaşım
Anlarsın kalbime han olduğundan
güzel ve başarılı bir çalışma sevdim bu şiiri bir dörtlükde ben asayım izninizle
Sabaha çok yakın seher'se gözün
Hasret ayazına değerse yüzün
Neşv-ü nevâ bulur doğarsa özün
Anlarsın feryadı yakan dilinden........Makberî - Ahmet Akkoyun
Yüreğine sağlık şairim.......
Saygılar sevgiler
Şair Gulnare Leman Evet siz olmasaydınız harfler ve heceler eksik olacak. Başka bir varoluşa değişemeyeceğim cümlelerinizle yaşamak öyle güzel ki...
Sanki parmak iziniz durur gibi üzerinde.
Başka bir yerkürede bile kullanabilecek bir dille yazdığınız tüm cümleler için minnettarım size.
Aramızda oluştuğuna emin olduğum bu gizli ve kuvvetli bağı seviyorum.
Sizi de...
Ağdalı olmanın bile yakıştığı sanatçılar vardır ya, Leman bence öyle biri. Çok önemli bir yazma yeteneği ve incelikleri görebilecek kadar vakti var. Şiir içinde çok önemli yer tutan ve eserlerinin düzeyi ile hemen hepsinden ayrı bir yere konulması gereken bir şair...
Tebrikler...
Bir dörtlükle yorumum...
Değmesin yetime mahremin eli,
Sevdalar mevt olmuş mecnun öleli,
Azeri gardaşım bildim bileli,
Anlarsın öleni şiir dilinden...
Gizlice buluştuk senin şiirinle, bilmedi kimse. Gizlice ayrıldık şiirinden, duymadı kimse. Bilinmez nerde nasıl, başka yerlerde buluruz birbirimizi aynı zamanlarda... Belki bir başka yüzde,belki bir başka seste Senin şiirini yaşarım belki bir başka tende. Belki bir eski şarkı, belki de hoş bir koku esintide Hatırlarım bir başka yerde....
Yaşanmadan anlaşılmaz hissedilenler... Güzeldi, tebrikler... Saygıyla...
Bu şiir ile ilgili 40 tane yorum bulunmakta