Anlamsız Savaş Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Gecenin,
Sel gibi ilerleyen karanlığında,
Tek tek kayboluyor tüm nesneler.
Gömülüyorlar yalnızlığın karanlığına.

Zifiri karanlık bir dünyada,
Küçücük bir kıvılcımsın sanki.
O, dokunduğunu küle çeviren,
Yıldırımları arıyor insan.

Ve bir yıldırım düşüyor ansızın yüreğime.
Yüreğim dönüyor kor aleve.
Baş kaldırıyor tüm geceye.
Kül ediyor karanlığı meskeninde.

Aydınlığın zaferi için,
Kavruluyor küçük bir yürek.
Ardından yağmurlar yağıyor.
Ve tüm ateşim sönüyor.
Ama karanlık...hiç gitmiyor.

Tükeniyor tüm ümidin.
Şüpheye düşüyor yaşama isteğin.
Ve ayrılıyor bedenin ruhundan.
Tamda bu kadar anlamsız olmaz derken,
Güneş yeniden doğuyor ufuktan.