Geç kalmış bir veda borçluyum sana yüreğimden.
Yarım kalmış bir kitap gibi yaşadığımıza hiç değilse bir son söz yazmak gerek.
Kim bilir kaç anımız kaldı en heyecanlı yerinde?
Kaç kez tamamlanmayı bekledik devrik cümlelerde?
Kaç kez yanlış anladık birbirimizi imla hatalarında?
Kendi romanımızın kahramanı olmak isterken,
İntihar süsü verdiğimiz sayısız cinayet işledik aramızda.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
