Anlamsılık Şiiri - Şevket Atar

Gecedir ve karanlık.....
Hani sabaha en yakın saatler, yalnızlığın ilmek ilmek boynuna geçtiği, içtiğin suyun bile boğazına takıldığı ve ellerin terleyip gözlerin nemlendiği saatler....
Hani olur ya bazen; ne idiğü belirsiz bir duygu saplanır insanın taa içine, serseri bir kursunun gelip te alnının tam ortasını bulması gibi.
Ama öyle bişey ki ne zerre acı vardır,ne bir duygu öylesine dolaşır gelir seni bulur. Bir bitmişlik, bir tükenmişlik, hissizliktir adeta.
Karanlıktır, alabildiğine karanlık. Işıklar sa hep uzaktadır. Uzatırsın o çıra misali aydınlığa ellerini, ama nafiledir çırpınış.
Uzaktır tanıdık gözler, uzaktadır her şey, ve tüm yollar tuzaktır. Bir hengamedir kopar, fırtına misali.. Anlamsızdır, anlamlandıramadıgımız, unutulmuş ve köreltilmiş duygular.
Hani karanlıktır ya; katran karası.. Boğazına tıkanmıştır ve ellerin terli, gözlerin nemli, saatler durur sanki.
Serseri bir kursun misali dolaşır gelir ve aslında alnına giren mermi, yüreğini tam ortadan ikiye böler geçer. Çaresizlik içerisinde eğdiğin basını ellerin arasına alırsın.
Gece sabaha çalarken.
Tam da şafak atacakken..
Tamda sabah olacakken..
Tam da güneş doğup ısıtacakken tüm alemi,
O serseri kursun tamda bölerken yüreğini ikiye
Sessizce..
Usulca.
Kapatıp gidersin.
Gözlerini...