Ben bu insanları,anlamıyorum.
Herşeyi verirsen, senden iyisi yok.
Bir hayır de,senden kötüsü yok.
Neden böyle, insanlar neden?
Güzel başlayan dostluğu, güzel bitiremez.
Neden? hemen karalayıp, hakaret ederler.
Her güzel şeyin, mutlak bir sonu vardır.
O zaman, güzel başlayan bir dostluğu, güzel bitirmek gerek.
Artık,kimseye inanmıyorum.
Herkes bir çıkar peşinde.
Gerçek dost diyebilecek, kimseyi göremiyorum.
Sağolsun, insanlar, bütün inancımı yok ettiler.
Ben, her zaman, iyi insan olmaya çalıştım,
Kimse için, kötülük düşünmedim.
Lakin, iyi olmakta, işe yaramıyormuş.
Ben iyi oldukça, beni saf sandılar.
Halbuki, kimin ne olduğunu, çok iyi biliyordum.
Sadece izledim, herkes kendini haklı görsede.
Bir şey söylemeye, gerek duymadım.
İnsanlar hatalarını, kendileri görmediği sürece,
Kimseye, bir şey anlatamacağımı, biliyorum.
Sadece isteğim, herkesin biraz iyi düşünmesi.
Kötülükle, kimse bir şey kazanmaz.
Bilakis, her zaman kaybeden olursun.
Kayıt Tarihi : 2.10.2024 15:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!