Anlamın Zirvesi Şiiri - Kasım Kobakçı

İlk kez, cümlecikleri birleştirdiğim zamanı hatırlıyorum,
Çok hoşuma gitmişti,
İlk defa düşüncelerimi, bu kadar düzenli hissetmiştim,
Hatta, dil bilgisi üzerine, arkadaşlarıma ders vermiştim.
*
Ve bir gün, bağlaçların ne kadar önemli olduğunu anladım,
Çünkü, anlamsız cümleler kurmuştum,
Duygularımı bile, tam ifade edemeden,
İşte birleşim, böyle bir şeydir,
Bir bakmışsın, kelimeleri toparlayıp, tek bir mana sunmuştur tümce...
*
Birden fazla yargıyı kucaklamak,
Öyle kolay olduğunu sanma,
Her biri, ayrı bir anlam taşır,
Amaç, onları ahenkle sunmaktır.
*
Yan cümlecikler, temel cümlenin yoldaşıdır,
Onsuz, eksik kalır mana,
Virgül ve bağlaçlarla örülürler,
Tek bir nefeste, anlatırlar her şeyi.
*
Fiilimsiler can verir bazen,
Durur zaman, akar kelimeler,
Girişik yapılar kurarız,
Bir düşünce zinciri oluştururuz.
*
Koşullar, dilekler, nedenler,
Hepsi bir bütünün parçasıdır,
Sanki ayrı dünyalardan gelip,
Tek bir yerde, buluşmuş gibidirler.
*
Anlam katmanları, oluşur böylece,
Daha derin, daha zengin bir ifade,
Karmaşık fikirler basitleşir,
Zihinde, yeni yollar açılır.
*
Dilin gücü ortaya çıkar,
Sözler dans eder sayfada,
Tek bir satırda, evren gizlidir,
Birleşik tümcenin, sihirli dokunuşuyla.
*
Ve nihayet, mesaj netleşir,
Düşünceler, akıcı hale gelir,
İşte dilin, uyumu budur,
Birleşik tümce, anlamın zirvesidir.