Anlamın Kıyısında Şiiri - Sinan Bayram

Hayat…
Bir soru gibi başlar nefesle,
Cevabıysa hep başka bir soruda gizlenir.
“Niçin varım?” der insan,
Ve sessizlik, kadim bir bilgelikle gülümser ona.

Felsefe —
Bir yolcudur bu sessizlikte.
Kimi, Tanrı’da arar anlamı,
Kimi, insanın kendi ellerinde.
Birisi der: “Amaçtır anlam.”
Bir diğeri: “Yolun kendisidir.”

Sokrates, sorunun içinde yaşar;
Nietzsche, anlamı yıkar, yarat der.
Camus, sisli sabahlarda fısıldar:
“Belki de anlamsızlığa rağmen yaşamak
İnsanın en büyük anlamıdır.”

Ben yürürüm,
Ne cevap bulurum ne son,
Ama her adımda anlamın kokusunu duyarım.
Belki anlam,
Kendini sormaktan vazgeçmemekte gizlidir.

Bir çocuk güler,
Bir yaprak düşer,
Bir düşünce doğar gecenin ortasında —
Ve anlarım:
Hayatın anlamı,
Belki de onu anlamaya çalışmaktır.

Sinan Bayram