Anlamı Yiten Şiiri - Sinan Uygur

Anlamı bilinmeyen kelimelerin yaşanmasıyla başlayıp,
Anlamı yiten duyguların kelimeleştirilmesiyle bitmişti herşey...
Çocukluğun saflığında parlayan gözler,
gençliğin isyanında kavrulan öfkemize dönüşmüştü,
şimdi ne o cocuksu duruluk gözlerimizde,
nede o kabarık, taşarcasına hidetli öfke yüreğimizde

Bombalanmış bir şehrin enkazı gibi gönlü ağır,
Neye baksa kırık hayal ve şarapnel parçaları hatıralarda.
Güneş hiç doğmamakta ısrarcı,
Rüzgar bile kederine dokunmadan geçerken yanından, Genede mümkünmü umut.
Gerek varmı ki zaten kurutulup parçalara ayrılmış bir düşün içinde aydınlığa.
zaten ne yaparsan yap eklenmiyormu zamanla
Biriken herşey karanlığa...