Anlamazsın.. Şiiri - Nazlı Muhip

Bağırsam,rüzgarlar sesimi duyururmu sana
Olduğun yere varırmı haykırışlarım...
Duyarmısın bilmem,anlarmısın bilemem...
Belki seversin,
sende benim gibi,belki özlersin...
Duyulmaz haykırışların,
söylenmemiş cümlelerinle bir başına kalırsın...
Hissedipte anlatamadığın onca duygularını,
yaşayıpta taşıyamadığın bir yığın yıkımlarını,
belki bir gece vakti yanlız göğüslersin...
Farkında olmadan yoğunlaşır hislerin,
gözlerin arar bir gün seni hapseder içine,
bir parçan dışarda kalsa,kendini tam yaşayamazsın...
Bir rüzgar fısıltısı,
bir deniz uğultusu kulaklarında,
anlatır beni sana,sen anlamazsın...

İsyan çalar kapılarını,
evde yokmuş gibi davransanda,
ruhunun deliğinde sızar aklına,
düşüncelerin buğulanır aklın karışır,
bir parçasını kaybetsen,güzel ağlayamazsın...
Kaldırım taşlarındaki ayak seslerin,
çarptığın kapıların gürültüsü kulaklarında,
anlatır beni sana, sen anlamazsın...

Belki bir gün hayallerinden bile korkarsın,
belki umutsuzluk vurur içindeki denizin kıyılarına,
hayat artıklarını demler,
dibine çökersin...
yüreğinin süzgüsünden geçer gözyaşların,
yanlız içersin...
Bir enkaz misali yığılırsın olduğun yere,
çare olmaz hiç bir sevinç gönül ağrına...
İçin sızlar,sevdan kanar,
bir parçasını silsen,aşkı yinede avutamazsın...
Eflatun bir ölüm,
kaybolmuş bir hayat gözlerinde,
gösteririr beni sana,sen göremezsin...