Gözlerin beni sonsuzluğa itiyor,
Gülüşün içimden bir şeyleri koparıyor.
Yalnızlığımı seninle sona erdirmek istiyorum.
Kalbim için kalbini istiyorum.
Kalbim diyor: ‘Her şeyi ona söyle.’
Aklım araya giriyor: ‘Ya evet demezse? ’
Hayatımın tek bir söze kaldığını anlıyorum.
Nasıl bu hale geldiğime, nasıl böyle çarpıldığıma şaşıyorum.
Anlamak artık zor değil Mecnun’u,
Yüreğinden gelen ateşle nasıl kavrulduğunu.
O hisler artık hiç yabancı değil;
Seni özlerim, bu kesin bir delil.
İçime bir kor parçası düşüyor yanında olmadığımda,
Düşünüyorum yanında birileri mi var acaba?
Seni onlardan, uçan kuştan kıskanıyorum;
Çünkü seni seviyorum.
Seni düşünüyorum her gece,
Benim meleğim iyi mi diye.
Hep onu düşünüyorum; beraber olacağımız günü
’Olmaz.’ dersen eğer çaresiz beklerim ölümü.
Kayıt Tarihi : 16.3.2007 18:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Berk](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/16/anlamasi-kolay-mecnun-u.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!