Her hor yatıp hor kalkışta inleyen bir vicdan duydum
Ne edip neyleydiysem de yüreği susturamadım
Nefsin vahasız çölünde çok acımasız bir huydum
Ne kadar halt ettiysem de öz’e toz konduramadım
Gurur ve kibre akışta ıslah olmayan bir suydum
Şad ettin çürümüş ruh’u beni ancak feyzin paklar
Saçıma düşse de aklar geç olmaz hatadan dönmek
Akan yaşlarla kurudu göz nurumda ki yataklar
Us geçte olsa şavk verdi mümkün mü bir daha sönmek
Lokmam helali bulunca kuruyup gitti bataklar
Bakıp da seyran eyledim çılgına dönmüş âlemi
Yol ve de yordam kaybolmuş değerler düşmüş yerlere
Tüm geçmişimi de sildim çektim doğruya kalemi
Hak yolunda çabaladım çıktı alnımdan terleri
Ya Rab! İsmin hakkı için diktim başıma haleni
Aklın ilmine dalınca tedbir de mekân eyledim
Beni de benden kopartan meğer nefsime tamahmış
Pak gönül’e kavuşunca hem çaldım hem de söyledim
Ruhun kirini paklayan haktan yana da semahmış
Gönlüm demini bulunca Hu çekip Hu da söyledim
Doğru anda bekleyişte umudu yere dökmedim
Benden nefret edilse de nefrete his karışmadı
Evet hayal ettim ama hayallere diz çökmedim
Şahsa yalan dendi ama yalanla gen barışmadı
Gönül’e gem’i vurunca huzur da cefa çekmedim
Gönül dem tattı inşallah her an da dilim de zikir
Kam alışta kâm satarım yönüm has kemden saparım
Eğer izinden koparsam tutup da yüzüme tükür
Anlamam ki putperestten bir tek Allaha taparım
Gerçeklerin pak eliyle nimetim haktan çok şükür…
(20.03.2012) AZAP…
Kadri AtmacaKayıt Tarihi : 20.3.2012 11:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!