Sözün özünden geçerdim
Her gece yalnız kaldığımda!
Orada bir teselli de bulurdum hep.
Anne öğüdü,
Yayla söğüdü kokan.
Dünyanın içinden de geçerdim...
İkibin yıl evvel bir yanım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta