Kanıyor koca ağaç kanıyor gövdesinden
Dallara umudu yok yaş akar ta kökünden
Gardını alır zulmün tükenmeyen hüznünden
Yalnız yol alır cennetin rengârenk bahçesinden
Kolsuz kanatsız açar, açar perdelerini
Sanmayın kendi için çekmiş kepenklerini
O ne bakıştır ki görür görünmeyen benzini
Kurşun yemiş gibi sarar, sarar üzgülerini
Yansır dik duruşu bakışıyla taşlara
Selamını arz eyler gelip göçen kuşlara
Merhameti bir umman koşar okşar başına
Niyazıyla semada döner rabbin aşkına
Kayıt Tarihi : 26.5.2010 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!